Badanie motoryki dużej i małej

D

Motoryka

Motorykę, można rozumieć jako ogólną sprawność fizyczna człowieka. Prawidłowa budowa i funkcjonowanie układu ruchu oraz układu nerwowego warunkują jej poprawny rozwój. Podstawą do wykonywania czynności ruchowych jest układ ruchu zbudowany z mięśni, kości i stawów. Na motorykę wpływa więc również wytrzymałość, kondycja, koordynacja, równowaga, świadomość ciała, siła, ruchomość, szybkość i zdolność reakcji. Wyróżnia się 2 podstawowe typy motoryki – motorykę dużą oraz motorykę małą.

Motoryka duża

Do motoryki dużej należą wszystkie duże ruchy ciała. Takie, w które angażowane jest całe ciało lub znaczna jego część. Odpowiada jej więc ogólnie pojmowana aktywność ruchowa taka jak chodzenie, bieganie, skakanie, jazda na rowerze czy pływanie, pokonywanie przeszkód, gra w piłkę, zabawy, w których ważna jest koordynacja wzrokowo-ruchowa, działania związane z rzutem czy celowaniem.

Motoryka mała

Ten typ motoryki obejmuje ruchy precyzyjne takie jak ruchy dłoni i palców, mające mniejszy zakres. Wymagają większego skupienia, precyzji i koncentracji. Czynnościami odpowiadającymi motoryce małej są więc pisanie, granie na instrumentach, rysowanie, rzeźbienie, malowanie, lepienie z plasteliny, zawiązywanie butów, chwytanie małych przedmiotów.

Motoryka mała i duża – jak przebiega rozwój ruchowy dziecka?

Wszystkie czynności wykonywane co dnia rozwijają motorykę duża i małą każdego człowieka. Dzieci mają większe możliwości rozwoju, a w przybliżeniu kształtuje się w następujący sposób:

Niemowle

• Cechuje je brak koordynacji ruchów
• Do 6. miesiąca życia: unosi głowę, przewraca się z pleców na bok
• Do 12. miesiąca życia: siedzi bez podparcia, raczkuje, wkłada i wrzuca przedmioty do pojemnika, wdrapuje się na przedmioty, uderza przedmiotami o siebie.

Dziecko

• Do 2 lat : samodzielnie chodzi, biega, podskakuje rozstawiając szeroko ręce, manipuluje przedmiotami, wchodzi po schodach (dostawiając nogi i przytrzymując się poręczy), staje na palcach.
• Do 3 roku życia: wchodzi po schodach, omija przeszkody, podejmuje próby wykonywania czynności samoobsługowych.
• W wieku przedszkolnym: sprawnie korzysta z narzędzi, swobodnie biega i skacze. Kształtuje się koordynacja wzrokowo-ruchowa, poprawia równowaga, doskonalą precyzyjne ruchy dłoni. Wykonuje czynności samoobsługowe, umie łączyć kilka czynności ruchowych, łapie, rzuca, kopie oraz utrzymuje równowagę ciała.
• W wieku szkolnym: posiada umiejętność samoobsługi w zakresie ubioru i posługiwania się prostymi narzędziami, chód cechuje zgodna współpraca tułowia oraz kończyn. Ruchy stają się harmonijne, rytmiczne i płynne.
• Wiek 9-12 lat: czas kształtowania się sprawności ruchowej. W okresie dojrzewania płciowego rozwój motoryczny ulega zakłóceniu – obserwuje się spadek koordynacji ruchów oraz precyzyjności ich wykonania.

Motoryka mała i duża – rozwój

Prawidłowa sprawności fizycznej jest możliwa do osiągnięcia jedynie poprzez harmonijny rozwój małej i dużej motoryki. By do tego doszło konieczny jest ich trening zarówno celowy jak i podczas codziennego funkcjonowania. By możliwe były do właściwego wykonania ruchy motoryki małej człowiek musi mieć opanowane podstawowe ruchy motoryki dużej. Z uwagi na to trzeba zwracać szczególną uwagę na rozwijanie ogólnej sprawności ruchowej. Motoryka duża wymaga koordynacji ruchów dużych partii ciała. Motoryka mała wymaga usprawniania drobnych części ciała, zwłaszcza doskonalenia precyzyjnych ruchów rąk.

Zdolności motoryczne należy ćwiczyć od samego początku, pamiętając przy tym, że o przebiegu rozwoju motorycznego decydują również czynniki niezależne od nas, tak zwane uzdolnienia ruchowe i wpływy zewnętrzne, czyli środowiskowe. Nie każdy rozwija się w takim samym tempie co za tym idzie rozwój motoryczny u dzieci przebiega różnym tempie.

d

Prosimy o kontakt telefoniczny lub mailowy:

 570 900 220 

centrumdiagnozy.va@gmail.com

d